Afkicken

Bloemencorso Lichtenvoorde

0

De maandag na het grote bloemencorso was het alweer vroeg dag. Om 07.00 uur begon zoals altijd het traditionele uitreiken van de prijzen. Er zijn juryprijzen, publieksprijzen, de figuratieprijs en de aanmoedigingsprijs. Als eerste is het kindercorso aan de beurt, daarna de grote wagens. Ik had ondertussen al vele verhalen gehoord over de enorme opkomst en een stampvolle zaal wagenbouwers. Dat bleek geenszins overdreven, ze hingen er met de benen uit! Groep Teeuws had ik al snel gevonden, de okergele Zwarte Magie T-shirts vielen gelukkig goed op in de enorme mensenmassa. Twee van de jongste Teeuws-telgen hadden een perfect plekje gevonden onder één van de statafels. Alle anderen stonden schouder aan schouder ongeduldig te wachten op de bekendmaking van de definitieve uitslagen. Van het podium kon ik absoluut niets zien.

Bij het bekendmaken van de laatste en laagste prijs (18e) klonken er teleurgestelde kreten en boe-geroep. Deze corsogroep bungelt helaas al vijf jaar lang onderaan, terwijl ik ze persoonlijk dit jaar toch echt wel een mooie wagen vond hebben. Ook de aanmoedigingsprijs ging aan hen voorbij. Deze ging naar één van de corsogroepen die noodgedwongen moeten verhuizen. Volgens Stichting Bloemencorso Lichtenvoorde was hun doorzettingsvermogen een voorbeeld voor de anderen die met tegenslagen te maken hebben. Toen we bij de 5e en 4e plaats waren aangekomen, was groep Teeuws nog steeds niet genoemd. Dat betekende dus een podiumplaats! Namens groep Teeuws zou Rob zich een weg naar voren worstelen om de beker in ontvangst te nemen, dus zette ik alvast een paar eerste stappen zijn kant op. Mijn eigen voorspelling bleek de juiste: Hooiland 3, Teeuws 2 en Lansink- Bluiminck de winnaar. Daar gingen we, door een zee van mensen op weg naar het podium die bijna aan de andere kant van de zaal stond opgesteld. Nadat Rob de beker in ontvangst had genomen, de burgemeester de hand had geschud en ook de andere twee winnaars had gefeliciteerd gingen we al schuifelend weer terug naar de groep. Wat nu overigens nog langer duurde omdat er handen werden geschud, en de meesten (ook ik) vooral naar buiten (de frisse lucht in) wilden.

Mooi om te zien hoe iedereen binnen de groep elkaar feliciteert, en ook de andere wagenbouwers met hun gewonnen prijzen. De eerste Figuratieprijs ging, net als de publieksprijs, naar de wagen ‘Boekenstad’ van groep Vedut Nogal. De nostalgische Charles Dickens-achtige kleding was prachtig om te zien en de interactie met het publiek onderweg was schitterend. De vakjury gaf hen overigens een 8e plaats. De tweede Figuratieprijs was voor groep Teeuws. Hebben we ons niet voor niets klem gegeten aan de spareribs! De groep van Teeuws vatte alles hartstikke sportief op, dat sierde hen zonder meer in mijn ogen. Iedereen was trots op een plaats in de top 3, en op het definitief bemachtigen van de wisselbeker kunnen ze nog twee pogingen wagen. Je moet dan drie keer 1e worden in 5 jaar tijd. Al snel na de prijsuitreiking bij Het Zwaantje ging er een gigantische stoet van mensen, te voet en op de fiets, richting het juryterrein bij de Swite om met alle corsowagens nogmaals het parcours te rijden.

Op maandag is de optocht een stuk ingetogener. Muziekkorpsen uit andere plaatsen lopen dan niet meer mee, de figuranten zijn er meestal ook niet meer bij. Bij Teeuws hadden we bedacht dat maandag ‘dames-dag’ zou worden, dus beklommen wij met zijn vijven het smalle trapje binnenin de wagen om vervolgens bovenop plaats te nemen. Dat bracht mijn gedachten meteen weer terug naar lang vervolgen tijden! Toen gingen we met een grote groep vrienden regelmatig een weekend naar het Loveparade festival in Berlijn, de laatste twee keer hebben we meegereden op één van de trucks. Die ochtend was de rit helaas heel wat korter dan de zondag ervoor… Zwarte Magie sloeg toe! Bij de verkeersdrempel vlak voor de kruising Dominee van Krevelenstraat – Varsseveldseweg, nog geen 50 meter van het juryterrein, ging de versnellingsbak kapot! Achter Teeuws reed nog de wagen van Lansinck – Bluiminck (de winnaars van het Bloemencorso). Gelukkig waren zij meteen bereid om samen met de wagenbouwers van Teeuws Zwarte Magie verder te duwen. Met vereende krachten kwamen we tenslotte net om de hoek voor snackbar ’N Olden Tram te staan, zodat in ieder geval de Chocolade wagen zijn ereronde door Lichtenvoorde kon afmaken. We hebben ze met flink wat tromgeroffel en gejuich uitgezwaaid. Een klein model shovel heeft Zwarte Magie vervolgens teruggeduwd naar het juryterrein waar het dan toch echt uit was met de corsopret.

Het vogelschieten en kermisvieren kon beginnen. Dat wil zeggen, nadat we met groep Teeuws hadden geluncht in de speeltuin aan de Schatbergstraat. Het was prachtig zonnig weer, dus extra gezellig. De meesten waren die maandag nog vrij van werk, zelf moest ik maandagmiddag weer beginnen, dus na de lunch naar huis in plaats van naar de kermis. Ook dinsdag ging de kermis grotendeels aan mij voorbij. Niet dat ik dat erg vind overigens, ik werk eigenlijk altijd tijdens de Lichtenvoordse kermis. Als ik maar vrij ben tijdens de grote optocht op zondag. Dinsdagmiddag kon ik gelukkig een uurtje eerder naar huis, totaal uitgeput ben ik in bed gekropen! Wat een respect heb ik gekregen de afgelopen maanden voor alle wagenbouwers en vrijwilligers rondom het hele bloemencorso! Zoveel maanden, dagen en uren werken aan een corsowagen en daarnaast ook nog gewoon een (fulltime) baan. Ik vond het behoorlijk pittig. In de speeltuin zei één van de vrouwen gekscherend dat zij zichzelf wel eens ‘de corso-weduwen’ noemen. Vanaf de donderdag voor de corso tot en met de maandag erna vangen we zo nu en dan, als we geluk hebben, slechts een glimp van onze mannen op!

Dinsdagavond ben ik begonnen met het verder sorteren van de ruim 800 foto’s die ik gedurende de afgelopen maanden heb gemaakt voor het project ‘Van Ontwerp tot Optocht’. Ik wil graag zo’n honderd afbeeldingen selecteren en deze in chronologische volgorde bundelen tot een mooi fotoalbum. Van Saal Digital, waar ik altijd al mijn vergrotingen en albums bestel, kreeg ik een mooie kortingsvoucher voor 50% van de aankoopprijs.

Janette van Egten (Klomptgoed)

Mijn naam is Janette van Egten, geboren en getogen te Bilthoven (1975). In 2009 heb ik Bilthoven voorgoed verruild voor de Achterhoek, en woon sindsdien in Lichtenvoorde. Helemaal onbekend terrein was het eigenlijk niet.. Mijn grootouders woonden op verschillende plaatsen in de Achterhoek (Lievelde, Winterswijk en Corle). Iedere vakantie en lang weekend bracht ik bij hen door op de boerderij. Ik ben blij dat ik ‘terug’ ben! Mijn liefde voor de Achterhoekse streek is groot, net als mijn passie voor schrijven en fotograferen. Mijn eerste (oranje) klompen laat ik soms als vingerafdruk terug komen in mijn foto’s, mijn bedrijfsnaam KLOMPTGOED is daar overigens ook van afgeleid.

Plaats een reactie

0 Reacties