Een bij met stuifmeelbolletjes

Dit filmpje werd ons toegestuurd door Jeanette Senhorst.

"Ik zag gister in het Horsterpark te Duiven bij een zonnebloemlaan, een bij met flinke gele bolletjes aan de achterpoten. Heb hier een filmpje van gemaakt.
Ik heb opgezocht wat dit betekende en kreeg de volgende informatie."

Als de zon ook maar even schijnt, zie je overal bijen op de bloemen. Ze verzamelen de nectar en het stuifmeel. De nectar zit soms diep verborgen. Toch weet elke bij er met een lange tong bij te komen. Ze zuigt het zoete vocht op en bewaart het in haar honingmaag. Zo krijgt bloem na bloem bezoek. Als de honingmaag vol is, vliegt de bij naar de kast terug. Daar wordt de verse nectar opgebraakt en door andere bijen keurig opgeborgen in een open cel van de raat. Uit deze nectar ontstaat na enig tijd honing. Hoe dat precies gebeurt, is niet bekend. Het blijft een soort 'fabrieksgeheim' .
Volle cellen worden met een wasdekseltje afgesloten. Op die manier kan de honing niet bederven. De imker haalt de raten uit de kast en plaatst de raten in een soort centrifuge.
Dan draait hij aan een handel en de honing wordt uit de raten geslingerd. De honing die tegen de wand van de centrifuge spat loopt via de wand naar beneden en via een trechtertje in een potje. Dan is de honing klaar om gegeten te worden.

Niet altijd worden nectar en stuifmeel tegelijk verzameld. Het komt wel voor dat de werksters er speciaal op uit trekken om stuifmeel te halen. Vooral in het voorjaar gebeurt dat nogal eens. Dan zijn er veel larven in het nest. Deze jonge bijen worden gevoed met een papje van stuifmeel. Je kunt zo’n stuifmeelbij tijdens haar werk goed bekijken. Met haar kaken en voorpoten schraapt ze het stuifmeel bij een. Ze plakt de fijne korreltjes met een heel klein beetje honing samen. Het stuifmeelklompje dat zo ontstaat, bewaart ze in een ,,korfje” aan haar achterpoten. Het lijkt wel of ze een geel 'pofbroekje' draagt. Terug in de kast strijkt de bij het stuifmeel weer van de achterpoten af. Ze bergt het op in een voorraadcel. Een bijenvolk heeft altijd veel stuifmeel nodig. Het verbruik ligt meestal tussen de 25 en 50 kilo per jaar. In de winter zijn er geen bloeiende bloemen en is er dus ook geen nectar voor de bijen. Maar zonder voedsel (honing) zouden bijen sterven. Bijen houden namelijk geen winterslaap.

Nu moet je weten dat bijen ook sterven als hun temperatuur onder de 13 graden Celsius komt. Maar 's winters kan het vriezen dat het kraakt. Hoe krijgen ze het voor elkaar om toch te overleven. Ze doen 2 dingen. Alle bijen kruipen dicht tegen elkaar aan . Ze vormen als het ware een bal.De imker noemt dat een 'wintertros'. Zo verliezen de bijen het minst aan warmte. Worden ze toch wat koud, dan moet het 'kacheltje' worden opgestookt. In dat geval gebruiken de bijen wat van de voedsel voorraad. Voedsel geeft namelijk warmte aan het lichaam. Zo lang er voedsel is, komende bijen de winter dus wel door.

Maar… de imker houdt de bijen voor de honing. De meeste honingraten neemt hij na de zomer weg .Is dat niet onverstandig? Nee, want de imker zorgt voor ander voedsel. Hij geeft elk bijenvolk voor de winter invalt 10 tot 15 kilo opgelost suiker(suikerwater). Dit wordt door de bijen op dezelfde manier opgeborgen als nectar. Aan deze voorraad heeft het bijenvolk genoeg.

Bron: klik hier