Eus & Anna

Verliefd in Deventer

Hij is er geboren, getogen en gesetteld. Ook de liefde van zijn leven verloor haar hart volledig aan Deventer, de stad die zichzelf moeiteloos aanprees. Schrijver, radio- en tv-maker Özcan (Eus) Akyol en zijn vrouw, journalist en auteur Anna van den Breemer, ontpopten zich tot ware ambassadeurs van de Hanzestad aan de IJssel. “Het levenstempo ligt hier lager. Alsof je meer uren in een dag hebt.” Een gesprek over ambities, geestdrift én relaxed leven in Oost-Nederland.

Anna: “Ik ben hier in 2015 gekomen, heb de Randstad voor de liefde verlaten. Al hebben we nog wel, zij het vrij kort, in Amsterdam samengewoond.”

Eus: “Na zes maanden wist ik al dat het niks voor mij was. Amsterdam is een vieze stad, een dure stad. De smerigheid, de constante drukte en de prikkels vielen mij juist op omdat ik Deventer gewend was. Wat ik miste was het vertrouwde gevoel van elkaar groeten op straat, een relatie opbouwen met ondernemers die hun kraam runnen op de Brink; dat vond ik allemaal heel vanzelfsprekend. Maar dat was het dus niet. Ik ben Deventer in die tijd nog meer gaan waarderen en hoefde Anna nauwelijks te overtuigen: de stad verkocht zichzelf aan haar.”

Weer thuis

Anna: “Door de drukte om ons heen merkte ik dat ik me ook thuis steeds onrustig voelde. Zoveel feesten, elke dag wel een nieuw restaurantje dat de deuren opent, zoveel afspraken waar je naar toe kunt. Het voelde vermoeiend, als een voortdurende druk. Met je bakfiets naar de crèche, door de stad sjezen, alles gehaast.”

Eus: “In Deventer kun je makkelijk door rood licht lopen, dan word je nóg niet overreden.”

Anna: “Het levenstempo ligt hier lager, er is gewoon meer rust. Alsof je méér uren in een dag hebt. Dat ervaren we allebei.”

Eus: “Natuurlijk zijn er op cultureel gebied minder faciliteiten dan in Amsterdam: musea, de opera. Maar ik kan het nu opzoeken als ik wil. Die afstanden zeggen me niks. Mensen kunnen daar zo over zeuren vind ik. ‘Jeetje, moet je he-le-maal naar Haarlem? Of Groningen? In andere landen zijn mensen soms vijf tot zes uur onderweg om zich te verplaatsen. Ik kom door het hele land, maar rijd ik over de IJsselbrug, dan weet ik dat ik weer thuis ben.”

Vooruitgang

Anna: “Corona bood ook een kans om me hier thuis te voelen. Tot de lockdowns reisde ik vaak naar de redactie van de Volkskrant in Amsterdam, nu zat ik thuis in onze slaapkamer met de laptop. Veel ruimte was er niet en ik had enorm behoefte aan een eigen werkplek buitenshuis, zonder afleiding. Daarin stond ik duidelijk niet alleen. Er zijn veel ambitieuze jonge vrouwen in Deventer, maar tot dat moment ontmoetten we elkaar niet echt. Waar de pandemie op veel plaatsen tot stilstand leidde, bracht het mij vooruitgang en heb ik Het Kantoor opgericht, in een monumentaal pand aan de Brink op de meest centrale plek van de stad. Het is een co-workingspace voor vrouwelijke, vooral creatieve ondernemers onder wie ikzelf. Ontwerpers, een fotograaf, een illustrator. Met hen kreeg ik er een compleet netwerk bij. We helpen elkaar, delen plannen en organiseren evenementen, zoals twee keer een uitverkochte Schouwburg.”

Wilt u het hele artikel lezen? Word abonnee. Klik hier.