Waar een klein dorp groot in kan zijn....

Noaberschap wordt vaak in verband gebracht met zorgen voor elkaar. In veel gevallen betekent het natuurlijk ook: samen iets realiseren. Zoals in Holten. Daar hebben talloze Hooltenaren zich beziggehouden met de eigen taal; het Hooltns.

Het initiatief kwam van mijn moeder, mijn zussen en mij. Onder het genot van een paar flessen wijn realiseerden we ons dat we het dialect als moedertaal hebben en dat jongeren nu opgroeien met Nederlands. Soms leren ze later nog dialect, maar het is duidelijk dat de prachtige eigen dialectwoorden steeds minder voorkomen. Niet erg misschien maar wel jammer. Daarom wilden we een boek maken met Hooltnse woorden en uitdrukkingen. Woorden die natuurlijk ook herkenbaar zijn voor inwoners van andere plaatsen waar Nedersaksisch wordt gesproken.

En omdat een woordenboek saai is om te lezen, hebben we ook zo’n dertig Hooltenaren gevraagd een verhaal te schrijven. Resultaat is Ik praoate Hooltns, ie ok?; een bonte verzameling van prachtige verhalen, een gedicht, liedjes en een paar kinderverhalen.

Nieuwsgierig geworden naar de rest van de column. Klik hier en word abonnee.